ประเทศฟิลิปปินส์ เหมือนคนไทย แต่ใช้ภาษาอังกฤษ

              สภาพแวดล้อมที่ฟิลิปปินส์คล้ายๆ บ้านเราด้วยอากาศร้อนอบอ้าว ผู้คนมีจิตใจชอบการบริการ ถ้าไปซื้อของที่ฟิลิปปินส์ พนักงานจะใส่ใจถามไถ่ พิถีพิถันดูแลลูกค้า 

               คนฟิลิปปินส์พูดภาษาตากาล๊อคเป็นพื้นฐาน แต่พูดภาษาอังกฤษควบคู่ไปด้วยอย่างคล่องแคล่ว กระทั่งเด็กเล็กๆ ขวบสองขวบก็ใช้ภาษาอังกฤษได้แล้ว พลเมืองส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก ถือว่ามีจำนวนมากเป็นอันดับ 4 ของโลก  ถ้าเที่ยวในมะนิลาจะเจอแต่โบสถ์ ไม่มีวัด ก่อนกินอาหารทุกคนต้องสวดขอบคุณพระเจ้าก่อนทุกครั้ง

              สิ่งที่เห็นกับสิ่งที่เป็นจริงไม่เหมือนกัน ดูเหมือนว่าฟิลิปปินส์น่าจะเจริญไปมากกว่านี้ เพราะผู้คนชอบศึกษาหาความรู้ ขณะเดียวกันทักษะภาษาอังกฤษสุดยอดไม่แพ้สิงคโปร์ หรือเทียบเคียงอเมริกาเองก็ตาม ปัญหารากฐานมาจาก 2 เรื่องใหญ่ คือ

1. เสถียรภาพของประเทศ ความมั่นคงสงบเรียบร้อยภายในฟิลิปปินส์เป็นปัญหาที่เรื้อรังและผูกติดอยู่กับหลายเรื่อง นั่นคือ ความขัดแย้งทางศาสนา ฟิลิปปินส์ตอนใต้นับถือศาสนาอิสลาม และต้องการแบ่งแยกดินแดนจากฝั่งบนที่ล้วนแต่นับถือคริสต์ศาสนา พอถูกประธานาธิบดีเฟอร์ดินาน มาร์กอสที่ขึ้นชื่อเรื่องการใช้อำนาจเผด็จการกวาดล้าง ความขัดแย้งทางศาสนายิ่งคุกรุ่นขึ้น นอกจากนี้ กลุ่มก่อการร้ายแอบแฝง และกลุ่มต้องการเปลี่ยนขั้วการเมืองเข้าสู่คอมมิวนิสต์ ทำให้ประเทศเกิดความวุ่นวายภายในเป็นระยะๆ

สังเกตได้จากระบบรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวด ทุกตึกต่างๆ ในประเทศฟิลิปปินส์ต้องมียามรักษาความปลอดภัยคอยตรวจตรากระเป๋า และยืนตามมุมถนนที่สำคัญๆ แม้แต่บรรดาร้านรวง รถทุกคันที่เข้าสู่สนามบินต้องตรวจค้นรอบรถ เพื่อป้องกันการก่อวินาศภัย

นอกจากนี้ยังรวมถึงภัยธรรมชาติที่รุมเร้าจากสภาพพื้นที่ของประเทศที่เป็นเกาะเล็กเกาะน้อยกว่า 7 พันเกาะกลางมหาสมุทร

2. ระบบพื้นฐานทางเศรษฐกิจ

ประเทศฟิลิปปินส์คล้ายคลึงกับประเทศไทย จากการเป็นประเทศเกษตรกรรม เพาะปลูกผลไม้ได้หลายอย่าง โดยเฉพาะมะพร้าว แต่พื้นที่เพาะปลูกมีจำกัด ประกอบกับขาดการส่งเสริมจากภาครัฐบาล จนรายได้เกษตรกรตกต่ำ   เกษตรกรทิ้งอาชีพเข้ามาทำงานในเมืองมากมาย จนล้นขยายไปยังต่างประเทศ ถือเป็นประเทศที่สร้างรายได้ของตนจากแรงงานในต่างประเทศเป็นอันดับที่ 3 ของโลก

จากรายได้เกษตรกรที่ยากจน รัฐบาลเฟอร์ดินาน มาร์กอส ใช้นโยบายซื้อใจชาวนารากหญ้าจนได้รับการสนับสนุนอย่างกว้างขวาง รัฐบาลกู้เงินจากต่างชาติก้อนใหญ่ เพื่อทุ่มในนโยบายประชานิยม ควบคุมสื่อสารมวลชนทั้งหมด แก้รัฐธรรมนูญให้ขยายเวลาปกครองประเทศถึง 20 ปี ทุกโครงการต้องถูกชักเปอร์เซ็นต์เข้าพรรคและครอบครัวมาร์กอส จนคนฟิลิปปินส์ตกเป็นลูกหนี้ยากจนแห่งเอเชีย

นโยบายประชานิยมและทุนนิยมเสริมให้คนฟิลิปปินส์เป็นคนใช้เงินเก่ง ค่าใช้จ่ายของประชาชนมากถึง 74% ของรายได้ GDP ทีเดียว รายได้ทางธุรกิจกว่า 76% หมุนเวียนอยู่ภายใต้ 40 บริษัทใหญ่เท่านั้น รถติดในมะนิลามากกว่ากรุงเทพฯ เสียอีก

ปัจจุบัน ดูเหมือนว่า ภายใต้นโยบายพัฒนาเศรษฐกิจที่แข็งแกร่งของประธานาธิบดีเบนิกโน อากีโนที่ 3 พัฒนาธุรกิจของคนฟิลิปปินส์ที่มีใจรักการบริการ ชอบพูดคุยสื่อสารและร้องเพลงเก่ง  ให้เกิดธุรกิจการให้บริการแบบ outsource ถือเป็นจุดเติบโตหลักของเศรษฐกิจ (Business Process Outsource) ที่แซงหน้าอินเดียไปทันที ไม่ว่าการให้บริการ call center ให้กับหน่วยงานในสหรัฐ และยุโรป

รวมถึงการพัฒนาธุรกิจผลิตอิเล็กทรอนิกส์ที่ก้าวหน้ามาก ทำให้ฟิลิปปินส์เป็นผู้ส่งออกอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่สำคัญในเอเชีย

               ประเทศฟิลิปปินส์กำลังต่อสู้เพื่อเงยหน้าฟื้นขึ้นมา ไม่พบสินค้าไทยในตลาดฟิลิปปินส์ เพราะสายตาคนฟิลิปปินส์ประเทศไทยถือเป็นคู่แข่งการค้าที่สำคัญ ตอนนี้ GDP ของประเทศฟิลิปปินส์โตด้วยเปอร์เซ็นต์ที่เหนือกว่าประเทศไทยมากว่า 10 ปีแล้ว เพราะอุปสรรคสองข้อของฟิลิปปินส์ล้วนเป็นปัญหาจากการเมือง ถ้าได้พรรคการเมืองดีที่ไม่โกงกิน แก้ปัญหาความขัดแย้งภายในได้ พื้นฐานต้นทุนทรัพยากรบุคคลและธรรมชาติย่อมส่งให้ฟิลิปปินส์แซงขึ้นมาได้แน่นอน

เอกสารอ้างอิง

http://aseanwatch.org/2014/12/31/%E0%B8%A1%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%A8%E0%B8%A3%E0%B8%A9%E0%B8%90%E0%B8%81%E0%B8%B4%E0%B8%88%E0%B8%9F%E0%B8%B4%E0%B8%A5%E0%B8%B4%E0%B8%9B%E0%B8%9B%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%AA%E0%B9%8C%E0%B9%80-2/

http://www.bloomberg.com/news/articles/2015-01-30/move-over-thailand-the-philippines-is-southeast-asia-s-strong-man#media-1

http://www.nationmaster.com/country-info/compare/Philippines/Thailand/Economy